“… bo wolność krzyżami się mierzy…”  – pod tym hasłem, we wtorek 9 listopada, w Polskiej Szkole im. Adama Mickiewicza w Burbank odbył się uroczysty apel z okazji Święta Niepodległości.

Narodowe Święto Niepodległości to najważniejsze święto państwowe w ciągu roku. Jest obchodzone dla upamiętnienia przekazania przez Radę Regencyjną naczelnego dowództwa wojsk polskich Józefowi Piłsudskiemu, 11 listopada 1918 r.
Z okazji 103. rocznicy odrodzenia Polski po latach cierpienia, walk i niewoli, w Polskiej Szkole im. Adama Mickiewicza odbył się uroczysty apel, w którym uczestniczyli dyrekcja, nauczyciele i uczniowie klas 6 – 3 liceum. Po odśpiewaniu hymnu narodowego rozpoczął się program słowno – muzyczny w wykonaniu uczniów klas siódmych, przygotowanych przez wychowawców: panią Ewę Sowiński i panią Sylwię Górecką.
Pieśni i wiersze przypominały długą drogę do wolności, ukazywały ducha narodu polskiego, który przez 123 lata niewoli nigdy nie pogodził się z utratą niepodległości i podejmował trud walki o wolną ojczyznę. Słowa pieśni legionowych przeniosły widzów w atmosferę tamtych dni ukazując poświęcenie żołnierzy, walkę narodowowyzwoleńczą, hart ducha narodu polskiego. Teksty prezentowane przez uczniów podkreśliły fakt, że walka o wolność nie skończyła się wraz z odzyskaniem niepodległości. Już dwa lata później odradzające się wojsko polskie powstrzymało nawałnicę bolszewicką, a kolejne lata pokazały, że o wolność i niezależność Polacy musieli walczyć jeszcze nie jeden raz. Wybuch II wojny światowej, powstanie warszawskie, działalność Armii Krajowej potwierdzają te, jakże trudne i bolesne, doświadczenia narodu polskiego.
Piękna dekoracja ukazująca biało-czerwone barwy narodowe i brzozowe żołnierskie krzyże dopełniła wymowy hasła przewodniego wieczoru i pozostawiła trwały ślad w umysłach i sercach widzów. To była z pewnością szczególna i ważna lekcja historii oraz patriotyzmu. Na zakończenie uczniowie poszczególnych klas, biorących udział w akademii, mogli sprawdzić swoją wiedzę na temat Święta Niepodległości, symboli narodowych i ważnych wydarzeń historycznych rozwiązując krótki test. Uczestnicy konkursu otrzymali drobne upominki, a wszyscy uczestnicy uroczystości zdobyli wiedzę, która pozostanie z nimi na zawsze.
​
Bożena Świątek

​     Obok rodziców, babcie i dziadkowie mają ogromny wpływ na wychowanie i kształtowanie osobowości młodego pokolenia, dla którego są nieocenionym autorytetem, szczególnie na emigracji.  Zaznajamiają z zasadami moralnymi, uczą wartości, którymi warto kierować się w życiu oraz przekazują rodzinną i patriotyczną tradycję. Przede wszystkim  jednak babcie i dziadkowie z miłością i radością troszczą się o swoje wnuczęta.  W dniu ich święta, okazujemy im szczególną wdzięczność za ich obecność w naszym życiu i polecamy Bogu dusze tych, których już nie ma wśród nas.  Również uczniowie naszej szkoły ukazali swoje talenty, aby za pomocą ambitnego i wzruszającego programu artystycznego podziękować ukochanym babciom i dziadkom za trud wkładany w ich wychowywanie. 

​     Tegoroczna akademia z okazji Dnia Babci i Dziadka w Polskiej Szkole im. Adama Mickiewicza została przygotowana przez klasy drugą i czwartą i odbyła się w sobotę, osiemnastego stycznia.  Została również uświetniona występem szkolnego chóru „Watra” i zespołu tanecznego „Heca”.  Po raz kolejny już, swoją obecnością podczas naszych szkolnych akademii zaszczycił nas ks. Tadeusz Dzieszko, proboszcz Parafii pw. Świętej Faustyny, który złożył licznie zgromadzonym na uroczystości babciom i dziadkom serdeczne życzenia z okazji ich święta.  

     Wszyscy zebrani: szanowni goście, uczniowie, dyrekcja i nauczyciele, byli pod ogromnym wrażeniem programu artystycznego, na który złożył się całokształt pracy uczniów, wychowawców oraz pomoc rodziców.  Nasi młodzi aktorzy, chórzyści oraz tancerze dostali ogromne brawa i podziękowania za swoje występy, a babcie i dziadkowie z dumą i nieukrywanym wzruszeniem podziwiali występy swoich młodych artystów.
Warto podkreślić, że wyjątkowość tej właśnie uroczystości w naszej szkole polegała na odważnym wyborze programu artystycznego, a zwłaszcza tematu przedstawienia opartego na motywach baśni Hansa Chrystiana Andersena „Dziewczynka z zapałkami”, przeplatanego współczesnymi utworami muzycznymi.  Uwagę zwracała realistyczna, umiejscowiona w dziewiętnastowiecznych europejskich realiach scenografia miasta oraz oddające nastrój minionej epoki kostiumy, w których grali nasi młodzi aktorzy.
​
     Przesłanie twórczości Hansa Chrystiana Andersena bywa również aktualne w czasach nam współczesnych.  Baśnie duńskiego pisarza, który tworzył w XIX wieku, są dobrze znane zarówno pokoleniu babć i dziadków, jak również uczniów naszej szkoły. Znajdujemy w nich między innymi motywy religijne, gdyż wiarę chrześcijańską pisarz wyniósł z domu rodzinnego.  Wiara w Boga znalazła odzwierciedlenie w twórczości Andersena między innymi w przedstawianiu śmierci, jako zapowiedzi szczęśliwego życia wiecznego.  To właśnie wizja nieśmiertelności dawała jego pokrzywdzonym przez los bohaterom nadzieję, że ich cierpienie jest tylko tymczasowe.  

     W oryginalnym opowiadaniu „Dziewczynka z zapałkami” – samotne, głodne, zmarznięte dziecko, które w ostatni mroźny wieczór kończącego się roku usiłuje sprzedać zapałki spotyka się z okrutną obojętnością dorosłych, grożącą jej zamarznięciem na śmierć.  To ludzka nieczułość na los słabszego skazuje ją ostatecznie na tak okrutny los.  Jedyną nadzieją na lepszy świat i szczęśliwsze życie jest dla niej Bóg i… nie kto inny, tylko ukochana babcia.  To właśnie babcia z nieba przychodzi po wnuczkę, aby zabrać ją do krainy wiecznego szczęścia.  Miłość babci pokonuje cierpienie i śmierć.  Dla tych wszystkich babć i dziadków, zgromadzonych na naszej akademii, którzy znali zakończenie baśni Andersena, z pewnością okazało się ono tym bardziej wzruszające i pełne wielowymiarowej symboliki.

Podczas ostatnich sobotnich zajęć przed Świętami Bożego Narodzenia w Polskiej Szkole im. Adama Mickiewicza w Chicago zasiadamy do wspólnego wigilijnego stołu.  Kultywujemy tę piękną tradycję od początku istnienia naszej szkoły.  Również i tego roku, dwudziestego pierwszego grudnia, uczniowie wraz z rodzinami, absolwenci, dyrekcja, zarząd i nauczyciele naszej szkoły zebrali się na wspólne łamanie się opłatkiem, kolędowanie i poczęstunek.  
Prezentacja tradycji bożonarodzeniowych przygotowana przez starszych uczniów, wprowadziła wszystkich zebranych w uroczysty świąteczny nastrój.  Uczniowie młodszych klas wcielili się w role tradycyjnych postaci w szopce betlejemskiej: Józefa, Maryi, trzech króli, aniołów, pastuszka, oraz przedstawicieli różnych części Polski ubranych w stroje regionalne.  Część artystyczna spotkania obfitowała również we wzruszające występy wokalno-instrumentalne starszych uczniów, którzy zaśpiewali i zagrali kolędy i pieśni bożonarodzeniowe.  Wspólne kolędowanie zakończyło część artystyczną szkolnej wigilii.

     W tym roku zaszczycili nas swoją obecnością wyjątkowi goście: pan Frank Spula, Prezes Kongresu Polonii Amerykańskiej i Związku Narodowego Polskiego oraz proboszcz Parafii pw. Świętej Faustyny, ks. Tadeusz Dzieszko.  Prezes Spula z nieukrywanym podziwem dziękował uczniom naszej szkoły za kultywowanie polskich zwyczajów świątecznych i czerpanie z nich autentycznej dumy.  Podkreślił również, że on sam reprezentuje kolejne już pokolenie Polaków w Stanach Zjednoczonych i tym bardziej cieszy go i wzrusza, iż nasi uczniowie z ogromnym entuzjazmem dzielą się swą wiedzą dotyczącą rodzimej kultury i tradycji narodowych.
     Ksiądz Dzieszko swoim wystąpieniem wprowadził nas w duchowy wymiar Świąt Bożego Narodzenia oraz pobłogosławił wszystkich zebranych. Nasi goście złożyli następnie świąteczne życzenia pracownikom szkoły, uczniom i ich rodzinom oraz serdeczne gratulacje wszystkim zaangażowanym w przygotowanie szkolnego programu artystycznego.  Nie zabrakło również wzruszających wspomnień związanych z przeżywaniem Świąt Bożego Narodzenia.  
     Po wspólnych pamiątkowych zdjęciach, wszyscy zebrani zostali poproszeni do wigilijnego stołu suto zastawionego przysmakami przygotowanymi przez rodziców uczniów naszej szkoły.  Poczęstunek odbywał się w prawdziwie świątecznej, radosnej i rodzinnej atmosferze, jak to zawsze ma miejsce w naszej szkole.
W końcu nadszedł ten długo wyczekiwany moment, na który wszyscy – starsi i młodsi – czekali z utęsknieniem: wizyta świętego Mikołaja!  Obdarzył on wszystkich prezentami od rad klasowych rodziców, zarządu szkoły oraz firmy Lowell Foods.
​
Wesołych Świąt Narodzenia Pańskiego oraz wszelkiej pomyślności w Nowym Roku 2020! ​

Jest taki dzień, tylko jeden raz do roku.
Dzień, zwykły dzień, który liczy się od zmroku.
Jest taki dzień, gdy jesteśmy wszyscy razem.
Dzień, piękny dzień, dziś nam rok go składa w darze.
 
Alina Panek

Boże Narodzenie to święto upamiętniające dzień narodzin Jezusa Chrystusa. Czas szczególny, mimo zimowych wieczorów, przepełniony miłością, ciepłem, oczekiwaniem. Okres Bożego Narodzenia związany jest z wieloma tradycjami: wspólnym kolędowaniem, składaniem sobie życzeń, odgrywaniem jasełek, czyli przedstawień bożonarodzeniowych. Zwyczaj ten przywędrował do Polski z Włoch na przełomie XIV i XV wieku i stał się zbieżny z kolędowaniem. Za twórcę przedstawień, których treścią była historia narodzenia Jezusa w Betlejem i spisku Heroda, uważany jest św. Franciszek z Asyżu. Nazwa “jasełka” wywodzi się od staropolskiego słowa jasło oznaczającego żłób. Jasełka mogą być nazywane także szopką, betlejemką, a na pograniczu polsko-ukraińskim wertepem.

     W atmosferę Świąt Bożego Narodzenia społeczność Polskiej Szkoły im. Adama Mickiewicza w Burbank wprowadzili w tym roku dziadkowie, rodzice i uczniowie naszej szkoły, którzy pod czujnym okiem p. Elizabeth Kucek zaprezentowali jasełka. Przedstawienie rozpoczęło się od przypomnienia tradycji i zwyczajów bożonarodzeniowych. Trzypokoleniowa rodzina przygotowała wspólną wieczerzę wigilijną, udekorowana została choinka. Wszyscy zebrani dowiedzieli się, iż nie zawsze tak bywało w dawnych czasach, gdy zamiast choinki pojawiała się w domach podłaźniczka. Kiedy tradycyjne potrawy wigilijne pojawiły się na nakrytym białym obrusem stole, nadszedł czas składania życzeń i dzielenia się opłatkiem, a po wieczerzy wspólne kolędowanie i wyprawa na pasterkę.

     W drugiej części przedstawienia uczniowie wcielili się w role Świętej Rodziny, Trzech Króli, pasterzy. Uczennice z klas czwartych w strojach aniołków zatańczyły dla Maleńkiej Dzieciny. Do szopki przybyli też najmłodsi – pierwszoklasiści, którzy przepięknie zaśpiewali pastorałkę Jezuskowi. Natomiast nasi najstarsi uczniowie z klas licealnych wcielili się w role kolędników i zaprezentowali sceny z Herodem.  Całość przeplatana była śpiewem kolęd i pastorałek w wykonaniu szkolnego chóru, pod kierownictwem pani dyrektor Anny Pałasz.
Na zakończenie z wizytą przybył również św. Mikołaj, który obdarował wszystkich uczniów słodkimi podarkami.

     Dziękujemy wszystkim aktorom i nauczycielom za zaangażowanie i przygotowanie tej przepięknej uroczystości. Rodzicom za wszelką pomoc i nagradzanie naszych aktorów gromkimi brawami. Sponsorom: Zarządowi Szkoły i firmie Lowell Foods za słodkie upominki dla naszych podopiecznych.
Życzymy szczęścia i pomyślności w Nowym Roku!

Bożena Świątek

    We wtorek, 12 listopada, społeczność Polskiej Szkoły im. Adama Mickiewicza w Burbank obchodziła 101. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Narodowe Święto Niepodległości to najważniejsze święto państwowe w ciągu roku. Jest obchodzone dla upamiętnienia 11 listopada 1918 roku, kiedy to Polska odrodziła się po 123 latach cierpienia, walk i niewoli. 
Uczniowie klasy szóstej, pod opieką pani Magdaleny Marciniak przygotowali z tej okazji uroczysty apel. W pięknych słowach wierszy, pieśni patriotycznych i prezentacji multimedialnej przedstawili oni historię Ojczyzny od momentu, gdy Polska zniknęła z mapy Europy i świata w 1795 roku, poprzez powstania narodowe, aż do wybuchu I wojny światowej, która stwarzała szansę na walkę o niepodległość i odzyskanie wolności 11 listopada 1918. Na zakończenie wystąpił zespół taneczny Świtezianie prowadzony przez panią Agatę Mścisz. Uczniowie w przepięknych strojach z okresu Księstwa Warszawskiego zatańczyli poloneza sprowadzając ducha tej epoki w mury Polskiej Szkoły im. Adama Mickiewicza.
Całości wydarzenia dopełniła wymowna dekoracja utrzymana w barwach narodowych. Orzeł Biały dumnie spoglądał na zebranych tego wieczoru uczniów, nauczycieli i honorowych gości: państwa Katarzynę i Marcina Mickiewiczów z Dziecięcego Uniwersytetu Ciekawej Historii w Warszawie, panią Helenę Sołtys – wiceprezes Zrzeszenia Nauczycieli Polskich w Ameryce i panią Bernadettę Manturo, koordynatora Przystanku Historia w Chicago i przedstawiciela IPN. 

Po zakończeniu uroczystości głos zabrała pani dyrektor Anna Pałasz. Podziękowała wszystkim zaangażowanym w przygotowanie apelu i zaprosiła na zajęcia dydaktyczne prowadzone przez Państwa Katarzynę i Marcina Mickiewiczów, na temat wybuchu II wojny światowej. 
Niezwykle ciekawe lekcje, z zastosowaniem szeregu metod aktywizujących przeniosły naszych uczniów w atmosferę wojennej okupacji. Wspólnie łamany był kod Enigmy i odczytywane komunikaty zapisane alfabetem Morse’a. Uczniowie poczuli się jak ich konspiracyjni rówieśnicy malując symbole Polski walczącej i przemycając żywność. Pojawiła się też szansa, aby zostać członkiem załogi czołgu. To tylko niektóre elementy zajęć, które na długo pozostaną w pamięci naszych uczniów. 
Dziękujemy DUCHowi i zapraszamy ponownie do naszej szkoły.

Tekst: Bożena Świątek

Ziemio ojczysta, ziemio jasna,
Nie będę powalonym drzewem.
Codziennie mocniej w ciebie wrastam
Radością, smutkiem, dumą gniewem.
Nie będę jak zerwana nić.
Odrzucam pusto brzmiące słowa.
Można nie kochać cię i żyć,
Ale nie można owocować.

 W. Szymborska „Gawęda o miłości do ziemi ojczystej” (fragment)

W sobotę, 9 listopada, w Polskiej Szkole im. Adama Mickiewicza w Chicago odbyły się uroczystości upamiętniające rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, zwane popularnie Świętem Niepodległości. 11 listopada wyrażamy wdzięczność i radość z tego, że Polska jest wolnym i suwerennym krajem.
 Listopad to także szczególny czas modlitwy za dusze naszych bliskich zmarłych. Ten jesienny miesiąc, jak żaden inny, skłania nas również do refleksji nad przemijaniem. Wszak tydzień wcześniej, uczniowie wraz z rodzicami, nauczyciele i dyrekcja naszej sobotniej szkoły uczestniczyli w uroczystej Mszy świętej w Dzień Zaduszny.  Na początku listopada porządkowaliśmy groby naszych bliskich zmarłych, zanosiliśmy kwiaty, paliliśmy znicze. Chcieliśmy w ten sposób pokazać, że pamiętamy. Kto mógł, zapalił także znicze na grobach nieznanych żołnierzy. 
Od początku istnienia naszej szkoły, uczniowie wraz z wychowawcami corocznie spotykają się na akademii z okazji rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę. 
W programie akademii nie może zabraknąć patriotycznych akcentów słowno-muzycznych, dzięki którym wyrażamy szacunek dla naszych symboli narodowych i uroczyście dziękujemy wszystkim walczącym o wolną i niepodległą Polskę. 
 Podczas tegorocznego poetycko-muzycznego programu podkreślone zostało, że 11 listopada na zawsze pozostaje symbolem miłości ojczyzny, walki o wolność, wiary i zwycięstwa. Cała szkoła odśpiewała również „Dziecięcą Rotę”, aby w jej prostych słowach, zrozumiałych nawet dla najmłodszych uczniów, odkryć na nowo sens naszej polskości i znaczenie symboli narodowych. Uczniowie mieli również chwilę na zastanowienie się nad odpowiedzią na pytania dotyczące ich własnej troski o poprawność języka polskiego i pielęgnacji polskich tradycji narodowych. Podczas akademii obejrzeliśmy również krótki film animowany o Józefie Piłsudskim, który przybliżył najmłodszym uczniom postać marszałka i jego osiągnięcia w walce o niepodległość. Na zakończenie starsi uczniowie wzięli udział w quizie historycznym związanym z drogą Polski do niepodległości.
Rok temu świętowaliśmy stulecie odzyskania przez nasz kraj niepodległości i z tej okazji w całej Polsce i w wielu miejscach na świecie w samo południe uroczyście odśpiewano „Mazurek Dąbrowskiego”. Inicjatorem akcji „Niepodległa do Hymnu” było Biuro Programu „Niepodległa”. W tym roku, Minister Edukacji Narodowej oraz Rada Dzieci i Młodzieży zaprosiła placówki oświatowe w Polsce oraz szkoły polonijne na całym świecie do włączenia się w akcję „Szkoła do hymnu” i odśpiewania „Mazurka Dąbrowskiego” w piątek, 8 listopada o symbolicznej godzinie 11:11. 
Wydarzenie to stanowiło kontynuację ubiegłorocznego „Rekordu dla Niepodległej” i wyraz naszego patriotyzmu i narodowej wspólnoty. Nasza szkoła uczestniczyła w tej akcji zarówno rok temu, jak i w tym roku, biorąc udział we wspólnym śpiewaniu hymnu. Uczniowie, nauczyciele, rodzice i goście, śpiewali „Jeszcze Polska nie zginęła..”, trzymając w rękach rozwiniętą polską flagę. W ten sposób już po raz drugi przyłączyliśmy się do wspólnego wszystkim Polakom, niezależnie od miejsca ich zamieszkania, radosnego świętowania odzyskania przez Polskę niepodległości. 
 „Bóg, Honor, Ojczyzna” - trafiają w sedno polskości. Tegoroczna akademia skłoniła nas również do refleksji, w jaki sposób te trzy hasła znajdują odzwierciedlenie a naszym życiu na emigracji.

Alina Panek

Dziewiętnastego października w Polskiej Szkole im. Adama Mickiewicza w Chicago uczniowie wraz ze swoimi rodzinami, nauczyciele i dyrekcja świętowali Polonijny Dzień Dwujęzyczności oraz Dzień Nauczyciela. Motto tegorocznych obchodów Dnia Dwujęzyczności brzmiało następująco”: „Dwujęzyczna siostra,/ Dwujęzyczny brat,/ W dwujęzycznych barwach mam otwarty świat!” 
Polonijny Dzień Dwujęzyczności obchodzony w USA już po raz piąty, przypomina nam o znaczeniu i wartości języka polskiego w naszym codziennym życiu poza granicami Polski oraz o naszym obowiązku przekazywania go przyszłym pokoleniom. Dzięki nauce języka polskiego pogłębia się nie tylko wiedza uczniów o kraju ich przodków, ale także wzrasta ich świadomość kulturowa oraz poszerzają się ich intelektualne horyzonty. Ten dzień przypomina nam również o tym, że dwujęzyczność i dwukulturowość w środowiskach polonijnych należy celebrować nie tylko od święta – czyli w każdy trzeci weekend października – ale także w codziennym życiu. Warto przypomnieć, że idea tego święta zrodziła się z promowania edukacji w języku ojczystym w polskich rodzinach zamieszkałych poza granicami Polski oraz uświadamiania rodzicom i dzieciom wartości wynikających z dwujęzycznej edukacji. Dar dwujęzyczności należy pielęgnować również w wymiarze społecznym, ponieważ w ogromnej mierze przyczynia się on do wzbogacania i umacniania więzi między Polską i Ameryką oraz eliminacji uprzedzeń i stereotypów dotyczących obu krajów. 
Motywem przewodnim tegorocznych obchodów Dnia Dwujęzyczności w naszej szkole był powrót do korzeni polskości: do początków państwa polskiego, do faktów i legend na temat założenia pierwszej stolicy Polski w Gnieźnie, o roli i znaczeniu Krakowa i Warszawy dla naszej świadomości narodowej i kulturowej. Uczniowie młodszych klas wzięli udział w przedstawieniu o Lechu, Czechu i Rusie. Zaprezentowali w niezwykle dramatyczny sposób legendę o Smoku Wawelskim oraz przygotowali teatrzyk kukiełkowy o historii Warsa i Sawy. Starsze klasy natomiast przygotowały prezentacje wizualne na temat pierwszych polskich stolic.
W przygotowaniach do programu artystycznego aktywny udział wzięli również rodzice i dziadkowie naszych uczniów, którzy zadbali o piękne stroje młodych aktorów i naukę ich ról.  Jak to zawsze „u Mickiewicza” bywa, wszyscy dobrze się bawili, a i niezamierzonych efektów humorystycznych również nie zabrakło. W naszej szkole od początków jej istnienia podkreślamy element gry i zabawy na równi z wysiłkiem intelektualnym, dlatego też nasi uczniowie występując na scenie, również dobrze się bawią, a wraz z nimi nasza widownia składająca się z uczniów naszej szkoły, ich rodziców, dziadków oraz nauczycieli i katechetów. 
Dzień Edukacji Narodowej jest zawsze uroczyście obchodzony w instytucjach związanych z oświatą, również w naszej sobotniej szkole.  Dzień Nauczyciela, jak popularnie nazywa się w Polsce Dzień Edukacji Narodowej, to państwowe święto wszystkich pracowników oświaty i szkolnictwa wyższego. Zostało ustanowione 27 kwietnia 1972 r. na pamiątkę powstania pierwszego ministerstwa oświaty publicznej w Polsce – Komisji Edukacji Narodowej, powołanej z inicjatywy Stanisława Augusta Poniatowskiego na mocy uchwały Sejmu Rozbiorowego z dnia 14 października 1773 r. Zarówno w Polsce, jak i w środowiskach polonijnych w tym dniu w sposób szczególny uczniowie i wychowankowie wyrażają swą wdzięczność pedagogom za trud włożony w przekazywanie wiedzy i wychowanie kolejnych pokoleń. 
W naszej sobotniej szkole w ramach podziękowania nauczycielom za ich pracę, uczniowie starszych klas wraz z wychowawcami przygotowują co roku występy i programy artystyczne. Tym razem na naszych nauczycieli, katechetów i dyrekcję czekała wyjątkowa niespodzianka: pełen dynamiki i humoru „koncert życzeń”. Polegał on na odegraniu bądź odśpiewaniu przez uczniów klas starszych piosenki w zabawny sposób oddającej styl nauczania albo osobowość konkretnego nauczyciela. Oczywiście nad całością programu czuwali wychowawcy, ale inicjatywa i pomysły artystyczne pochodziły w całości od naszych wspaniałych wychowanków. Starsi uczniowie udowodnili tym samym, że można im powierzyć niełatwe przecież zadanie „przerysowania” wybranych cech dorosłych i sparodiowania ich ze smakiem i wyczuciem, ale za to z dużą dawką inteligentnego humoru. 
Połączenie obchodów Dnia Dwujęzyczności i Dnia Nauczyciela w Polskiej Szkole im. Adama Mickiewicza ma również wymiar symboliczny – przypomina nam, pedagogom, o naszym udziale w wychowywaniu pokolenia świadomego swej funkcjonalnej dwujęzyczności, dumnego z niej i wdzięcznego za nią. Dzięki przyjęciu takiej postawy, to nowe pokolenie ma szansę promować ojczysty język i kulturę za granicą, ale także zostać ambasadorami mądrej i dojrzałej polskości poza geograficznymi granicami Polski.
​
Alina Panek

Dnia 7 listopada 2017 r. w Polskiej Szkole im. Adama Mickiewicza w Burbank obchodziliśmy 99 rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Z tej okazji uczniowie klas licealnych wraz z wychowawcami przygotowali program artystyczny. O godzinie 18:00 starsi uczniowie zgromadzili się w sali St. Albert, aby upamiętnić wydarzenia, które po trudnym okresie zaborów doprowadziły Polskę do odzyskania niepodległości. 
W tym roku uczniowie przygotowali czterdziestominutową inscenizację teatralną zatytułowaną „Szabla”. Po uroczystym odśpiewaniu hymnu państwowego rozpoczęło się przedstawienie i na scenie pojawili się pierwsi aktorzy wraz z głównym bohaterem o imieniu Kamil, w którego postać wcieliła się uczennica z klasy I liceum Zuzanna Anioł.
Na scenie pojawiają się zabiegani rodzice Kamila (Berenika Lach oraz Jacek Kozielec), którzy śpiesząc się do pracy nie poświęcają zbyt wiele uwago swojemu dziecku. Jedynie Dziadek z perspektywy wieku dostrzega nadmierne tempo życia, po czym pogrąża się w refleksje na temat zbliżającej się rocznicy odzyskania niepodległości. 
Po przyjściu ze szkoły Kamil z wielkim przerażeniem odkrywa, iż spadająca ze ściany szabla uszkadza przewód sieciowy podłączony do Internetu. Od tego momentu wydarzenia na scenie rozgrywają się w szybkim tempie: rozlega się przerażający grzmot przeplatany piorunami, po czym przygasają światła, a scenografia z przytulnego pokoju zamienia się w tajemniczy las wypełniony mgłą i widzowie wraz z Kamilem zostają przeniesieni w czasy pamiętnych wydarzeń z przeszłości. Kamil zaczyna przyglądać się szabli i odkrywa, iż kryje ona niezwykłą historię z poprzednich wieków: 
„Stara szabla. Niech ona opowie, gdzie była, co widziała – może młodzieniec wyrwie się ze snu. Wtedy spyta: czym jest Polska?”
Oczom widzów ukazują się kolejno muzy, które w blasku księżycowego światła wprowadzają widownię w nastrój zadumy i refleksji, a kolejni recytatorzy przypominają kluczowe wydarzenia historyczne z okresu niewoli Polski. Kolejno przewijają się sceny upamiętniające powstanie Legionów Dąbrowskiego, powstanie listopadowe i styczniowe, Legiony Piłsudskiego oraz wydarzenia I wojny światowej, aż do czasu odzyskania przez Polskę niepodległości. Grę młodych aktów dopełniają znane pieśni patriotyczne oraz projekcja materiałów multimedialnych nawiązujących do przedstawianych wydarzeń. 
Kamil ze zdumieniem przygląda się akcji i w sercu chłopaka budzą się wartości patriotyczne. Odkrywa, że „szabla” dziadka pamiętająca czasy powstań narodowych oraz I wojny światowej nie jest zwyczajnym przedmiotem:
„To mój dziadek ma w domu taką szablę? Szablę pamiętającą rozbiory,
Kościuszkę, upadek Rzeczpospolitej, wojny Napoleona? To nie jest byle co.”
W kulminacyjnym momencie stojący dotąd z opuszczonymi głowami żołnierze podnoszą je, rozwijają biało-czerwony sztandar i wymaszerowują w takt „Pierwszej Brygady”. Znika tajemniczy las, a Kamil pozostaje sam w swoim pokoju, trzymając w ręku szablę – znak, że przed chwilą wydarzyło się coś bardzo niezwykłego.
Końcowa scena spektaklu to powrót do codzienności: zapracowani rodzice Kamila wracają do domu, znów słychać w tle muzykę z radia, a życie toczy się nadal w zwyczajnym tempie. Ale czy na pewno wszystko jest tak samo? Kamil zna już odpowiedź i zapewne długo będzie pamiętał tę niezwykłą lekcję historii. 
Po zakończonym przedstawieniu nie zabrakło gromkich oklasków dla młodych wykonawców i wszystkich osób, które od strony technicznej czuwały, aby widzom dostarczyć jak najlepszych wrażeń. 
Na zakończenie uczniowie obejrzeli krótki film animowany o polskich symbolach narodowych. Miejmy nadzieję, iż wspomnienia ze spektaklu będącego lekcją historii, pozostaną długo w sercach młodych Polaków ze Szkoły im. Adama Mickiewicza.