Dnia 7 listopada 2017 r. w Polskiej Szkole im. Adama Mickiewicza w Burbank obchodziliśmy 99 rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Z tej okazji uczniowie klas licealnych wraz z wychowawcami przygotowali program artystyczny. O godzinie 18:00 starsi uczniowie zgromadzili się w sali St. Albert, aby upamiętnić wydarzenia, które po trudnym okresie zaborów doprowadziły Polskę do odzyskania niepodległości.
W tym roku uczniowie przygotowali czterdziestominutową inscenizację teatralną zatytułowaną „Szabla”. Po uroczystym odśpiewaniu hymnu państwowego rozpoczęło się przedstawienie i na scenie pojawili się pierwsi aktorzy wraz z głównym bohaterem o imieniu Kamil, w którego postać wcieliła się uczennica z klasy I liceum Zuzanna Anioł.
Na scenie pojawiają się zabiegani rodzice Kamila (Berenika Lach oraz Jacek Kozielec), którzy śpiesząc się do pracy nie poświęcają zbyt wiele uwago swojemu dziecku. Jedynie Dziadek z perspektywy wieku dostrzega nadmierne tempo życia, po czym pogrąża się w refleksje na temat zbliżającej się rocznicy odzyskania niepodległości.
Po przyjściu ze szkoły Kamil z wielkim przerażeniem odkrywa, iż spadająca ze ściany szabla uszkadza przewód sieciowy podłączony do Internetu. Od tego momentu wydarzenia na scenie rozgrywają się w szybkim tempie: rozlega się przerażający grzmot przeplatany piorunami, po czym przygasają światła, a scenografia z przytulnego pokoju zamienia się w tajemniczy las wypełniony mgłą i widzowie wraz z Kamilem zostają przeniesieni w czasy pamiętnych wydarzeń z przeszłości. Kamil zaczyna przyglądać się szabli i odkrywa, iż kryje ona niezwykłą historię z poprzednich wieków:
„Stara szabla. Niech ona opowie, gdzie była, co widziała – może młodzieniec wyrwie się ze snu. Wtedy spyta: czym jest Polska?”
Oczom widzów ukazują się kolejno muzy, które w blasku księżycowego światła wprowadzają widownię w nastrój zadumy i refleksji, a kolejni recytatorzy przypominają kluczowe wydarzenia historyczne z okresu niewoli Polski. Kolejno przewijają się sceny upamiętniające powstanie Legionów Dąbrowskiego, powstanie listopadowe i styczniowe, Legiony Piłsudskiego oraz wydarzenia I wojny światowej, aż do czasu odzyskania przez Polskę niepodległości. Grę młodych aktów dopełniają znane pieśni patriotyczne oraz projekcja materiałów multimedialnych nawiązujących do przedstawianych wydarzeń.
Kamil ze zdumieniem przygląda się akcji i w sercu chłopaka budzą się wartości patriotyczne. Odkrywa, że „szabla” dziadka pamiętająca czasy powstań narodowych oraz I wojny światowej nie jest zwyczajnym przedmiotem:
„To mój dziadek ma w domu taką szablę? Szablę pamiętającą rozbiory,
Kościuszkę, upadek Rzeczpospolitej, wojny Napoleona? To nie jest byle co.”
W kulminacyjnym momencie stojący dotąd z opuszczonymi głowami żołnierze podnoszą je, rozwijają biało-czerwony sztandar i wymaszerowują w takt „Pierwszej Brygady”. Znika tajemniczy las, a Kamil pozostaje sam w swoim pokoju, trzymając w ręku szablę – znak, że przed chwilą wydarzyło się coś bardzo niezwykłego.
Końcowa scena spektaklu to powrót do codzienności: zapracowani rodzice Kamila wracają do domu, znów słychać w tle muzykę z radia, a życie toczy się nadal w zwyczajnym tempie. Ale czy na pewno wszystko jest tak samo? Kamil zna już odpowiedź i zapewne długo będzie pamiętał tę niezwykłą lekcję historii.
Po zakończonym przedstawieniu nie zabrakło gromkich oklasków dla młodych wykonawców i wszystkich osób, które od strony technicznej czuwały, aby widzom dostarczyć jak najlepszych wrażeń.
Na zakończenie uczniowie obejrzeli krótki film animowany o polskich symbolach narodowych. Miejmy nadzieję, iż wspomnienia ze spektaklu będącego lekcją historii, pozostaną długo w sercach młodych Polaków ze Szkoły im. Adama Mickiewicza.
W tym roku uczniowie przygotowali czterdziestominutową inscenizację teatralną zatytułowaną „Szabla”. Po uroczystym odśpiewaniu hymnu państwowego rozpoczęło się przedstawienie i na scenie pojawili się pierwsi aktorzy wraz z głównym bohaterem o imieniu Kamil, w którego postać wcieliła się uczennica z klasy I liceum Zuzanna Anioł.
Na scenie pojawiają się zabiegani rodzice Kamila (Berenika Lach oraz Jacek Kozielec), którzy śpiesząc się do pracy nie poświęcają zbyt wiele uwago swojemu dziecku. Jedynie Dziadek z perspektywy wieku dostrzega nadmierne tempo życia, po czym pogrąża się w refleksje na temat zbliżającej się rocznicy odzyskania niepodległości.
Po przyjściu ze szkoły Kamil z wielkim przerażeniem odkrywa, iż spadająca ze ściany szabla uszkadza przewód sieciowy podłączony do Internetu. Od tego momentu wydarzenia na scenie rozgrywają się w szybkim tempie: rozlega się przerażający grzmot przeplatany piorunami, po czym przygasają światła, a scenografia z przytulnego pokoju zamienia się w tajemniczy las wypełniony mgłą i widzowie wraz z Kamilem zostają przeniesieni w czasy pamiętnych wydarzeń z przeszłości. Kamil zaczyna przyglądać się szabli i odkrywa, iż kryje ona niezwykłą historię z poprzednich wieków:
„Stara szabla. Niech ona opowie, gdzie była, co widziała – może młodzieniec wyrwie się ze snu. Wtedy spyta: czym jest Polska?”
Oczom widzów ukazują się kolejno muzy, które w blasku księżycowego światła wprowadzają widownię w nastrój zadumy i refleksji, a kolejni recytatorzy przypominają kluczowe wydarzenia historyczne z okresu niewoli Polski. Kolejno przewijają się sceny upamiętniające powstanie Legionów Dąbrowskiego, powstanie listopadowe i styczniowe, Legiony Piłsudskiego oraz wydarzenia I wojny światowej, aż do czasu odzyskania przez Polskę niepodległości. Grę młodych aktów dopełniają znane pieśni patriotyczne oraz projekcja materiałów multimedialnych nawiązujących do przedstawianych wydarzeń.
Kamil ze zdumieniem przygląda się akcji i w sercu chłopaka budzą się wartości patriotyczne. Odkrywa, że „szabla” dziadka pamiętająca czasy powstań narodowych oraz I wojny światowej nie jest zwyczajnym przedmiotem:
„To mój dziadek ma w domu taką szablę? Szablę pamiętającą rozbiory,
Kościuszkę, upadek Rzeczpospolitej, wojny Napoleona? To nie jest byle co.”
W kulminacyjnym momencie stojący dotąd z opuszczonymi głowami żołnierze podnoszą je, rozwijają biało-czerwony sztandar i wymaszerowują w takt „Pierwszej Brygady”. Znika tajemniczy las, a Kamil pozostaje sam w swoim pokoju, trzymając w ręku szablę – znak, że przed chwilą wydarzyło się coś bardzo niezwykłego.
Końcowa scena spektaklu to powrót do codzienności: zapracowani rodzice Kamila wracają do domu, znów słychać w tle muzykę z radia, a życie toczy się nadal w zwyczajnym tempie. Ale czy na pewno wszystko jest tak samo? Kamil zna już odpowiedź i zapewne długo będzie pamiętał tę niezwykłą lekcję historii.
Po zakończonym przedstawieniu nie zabrakło gromkich oklasków dla młodych wykonawców i wszystkich osób, które od strony technicznej czuwały, aby widzom dostarczyć jak najlepszych wrażeń.
Na zakończenie uczniowie obejrzeli krótki film animowany o polskich symbolach narodowych. Miejmy nadzieję, iż wspomnienia ze spektaklu będącego lekcją historii, pozostaną długo w sercach młodych Polaków ze Szkoły im. Adama Mickiewicza.
RSS Feed